Kinesiotaping to metoda terapeutyczna polegająca na naklejaniu specjalnej taśmy (o właściwościach elastycznych) na powierzchnię ciała. Choć opracowany był w latach 70 XX wieku, to od niedawna jest stosowany w terapii logopedycznej.

Obecnie kinesiotaping logopedyczny ma szerokie zastosowanie w terapii wielu zaburzeń mowy oraz daje możliwość dodatkowego wsparcia oraz wzmocnienia efektów terapeutycznych, np. po elektrostymulacji. To świetna metoda wspomagająca terapię logopedyczną poprzez stymulację i pobudzenie mięśni w obszarze ustno – twarzowym. Plastrowanie dynamiczne jest pozytywnym uzupełnieniem ćwiczeń prowadzonych przeze mnie podczas terapii logopedycznej, gdyż wspomaga, pobudza i przedłuża moje działania terapeutyczne. Badania naukowe prowadzone w wielu krajach na świecie potwierdzają korzystny wpływ oklejania na proces terapii logopedycznej.

W zależności od miejsca aplikacji taśmy możemy wpływać na zwiększenie lub zmniejszenie napięcia mięśniowego (kierunek działania plastra będzie naszym kierunkiem terapeutycznym) oraz przywrócenie prawidłowych (fizjologicznych) czynności motorycznych tj.: oddychanie nosem, prawidłowa pozycja spoczynkowa języka, dojrzałe (prawidłowe) połykanie z językiem znajdującym się na górnych dziąsłach i podniebieniu twardym.

Jego zaletą jest natychmiastowy efekt terapeutyczny, bezpośrednio po nałożeniu plastra. Oklejania stosuje w trakcie trwania zajęć. Oklejanie buzi dla dziecka może być zabawne a dla logopedy bardzo cenne. W ten sposób zwiększa się efektywność prowadzonej terapii, ponieważ taśma jest dodatkowym bodźcem kształtującym pamięć mięśniową i impulsem dla układu nerwowego aby kontynuował stymulacje również poza gabinetem. Aplikacja plastrów sprawia, że terapia nie kończy się w momencie opuszczenia przez pacjenta gabinetu, ale trwa dłużej. Otrzymuje więc terapię wspomagającą do domu.

Kiedy stosuję kinesiotaping logopedyczny ?

• w terapii dzieci z zaburzeniami motorycznymi w obrębie jamy ustnej, np. w celu domknięcia ust, poprawy ruchów języka,
• w przypadku wzmożonego lub obniżonego napięcia mięśni twarzy (mięśnia okrężnego warg, mięśnia bródkowego, mięśni żuchwy, mięśni policzkowych)
• w problemach z utrzymaniem prawidłowej pozycji spoczynkowej języka
• w pracy nad uzyskaniem prawidłowego wzorca połykania
• w przypadku nadmiernego ślinienia
• w dysfunkcji stawu skroniowo – żuchwowego
• jako uzupełnienie terapii wad wymowy (seplenienie, brak pionizacji języka, po podcięciu wędzidełka podjęzykowego)

Podczas diagnozy omawiam z rodzicami wskazania i przeciwskazania do stosowania kinesitapingu u dzieci.

Należy pamiętać, że kinesiotaping nie jest substytutem terapii logopedycznej, lecz jej dopełnieniem, co oznacza, że terapia logopedyczna nie powinna ograniczać się wyłącznie do aplikacji plastrów.